ژنتیک و نقش آن در بیماری عروق کرونر قلبی

محققین دانشگاه پزشکی واشنگتن در سنت لوئیس برای اولین بار واریته ی ژنتیکی مرتبط با گرفتگی شدید عروق کرونر را در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 شناسایی کردند. در ابتدا تصور می شود که این واریته ژنتیکی علت بیماری شدید کرونر نیست، اما محققین دریافتند که این ژن می تواند در بروز این بیماری دخیل باشد. احتمالاً در آینده این ژن می تواند هدف درمان بیماری عروق کرونر در بیماران دیابتی باشد.

به گفته ی دکتر Bach : در دانش ما خلأ خاصی در مورد چگونگی تأثیر دیابت در ایجاد بیماری عروق کرونر و وخامت این بیماری نزد مبتلایان به دیابت وجود دارد. ابداع هر گونه دیدگاه جدیدی در این مورد می تواند در آینده برای درمان این بیماران مفید باشد.

این واریته ی ژنتیکی یک تغییر تنها در یک یا دو حرف در توالی DNA است . این تغییر در ژنی به نام TLL1 اتفاق می افتد، این ژن در ایجاد التهاب و کلسیفیکیشن رگهای خونی نقش دارد.

درک چگونگی عملکرد این ژن می تواند به درک تآثیرات دیابت در ایجاد بیماری عروق کرونر در آینده کمک کند.

ژن TLL1 و ژن های پایین دست آن در هنگام بررسی دیابت یا بیماری عروق کرونر به عنوان رادار نیستند . از بین چهار حرف الفبای T,A,C,G شایعترین توالی در این قسمت در ژن TLL1 توالی TT است. به طور میانگین، در بیمارانی که دارای توالی CT در این قسمت از ژن هستند، نسبت به بیمارانی که توالی TT دارند، میزان ضایعات حاصل از گرفتگی عروق کرونر (رگهای غذا دهنده ی قلب) 22درصد بیشتر است  و در بیمارانی که به جای TT دارای توالی CC هستند این ضایعات به 37 در صد افزایش می یابد. در سطح فردی، محققین محاسبه کردند که این تغییرات چگونه سبب تغییر میزان ضایعات در یک بیمار شرکت کننده در این تحقیق می شود : مرد 63 سه ساله سفید پوست با نمایه ی توده ی بدنی 30( خطر مرزی بین اضافه وزن و چاقی) در این تحقیق شرکت کرده است. در این بیمار چنانچه توالی TT باشد میزان ضایعات 43/4 است و اگراین توالی به CC تغییر کند این عدد به 46/5 می رسد.

به گفته ی دکتر cresci: تغییر در مقدار عددی ضایعه ممکن است در یک فرد کم باشد اما این واریته ، تنها بخش کوچکی از کل ژنوم فرد است مابقی ژنوم فرد و همچنین فاکتورهای محیطی می توانند در تغییر مقدار عددی ضایعه تأثیر داشته باشند، بهمین علت برای یک واریته این میزان تغییر معنی دار است.

درحقیقت پیش بینی میزان وخامت بیماری عروق کرونر بر اساس این تغییر ژنتیکی بسیار بهتر از ارزیابی بر اساس سایر فاکتورهای خطر کلینیکی مرسوم مانند وزن، سیگار کشیدن، نمایه ی توده ی بدنی و فشار خون است.

این واریته ی ژنتیکی با شدت بیماری عروق کرونر زیاد مرتبط نمی باشد . یافته های تحقیق نشان می دهد که بیماری عروق کرونر در مبتلایان به دیابت ذاتاً با سایر بیماران متفاوت است . پیشرفت و رفتار بیماری عروق کرونر و تهاجمی بودن آن در بین بیماران دیابتی منحصر به فرد است و با سایر بیماران تفاوت دارد.

همچنین محققین دریافتند که ارتباط این تغییر ژنتیکی تنها در نژاد سفید با بیماری عروق کرونر مشاهده می شود اما به دلیل کمی تعداد نمونه ها در مورد نژاد سیاه نمی توان صد درصد و با اطمینان وجود این ارتباط را مردود دانست.

و نهایتاً اینکه هدف اصلی درمان بیماران بر اساس خصوصیات ژنتیکی بیماری می تواند در آینده محقق شود. به نحویکه داروی خاصی برای افراد دارای توالی TT داده شود و برای توالی CC یک داروی دیگر. البته واضح است که تا رسیدن به آن مرحله راه طولانی در پیش داریم.

منبع: www. sciencedaily.com